محیط کشت (Growth medium) محیط دارای مایع یا ژل می‌باشد که به منظور رشد دادن میکروب‌ها، یاخته‌ها یا حتی گیاهان کوچک مورد استفاده قرار می‌گیرد. محیط‌های کشت به‌طور معمول شامل دو دسته می‌باشند، کشت یاخته (cell culture) که در آن از یاخته‌های ویژه‌ای استفاده می‌نمایند که از گیاهان و حیوان‌ها به دست آمده‌اند و کشت خردزیستی (microbiological culture) که به ویژه به منظور رشد دادن میکروب‌ها استفاده می‌گردد، از رایج‌ترین انواع کشت خردزیستی می‌توان به ظرف آگار و محیط کشت مایع مغذی اشاره نمود.

محیط کشت مغذی

به منظور رشد باکتری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای موادی چون آب، مواد کربنی چون گلوکز، نمک‌ها و آمینواسیدها می‌باشد.

محیط کشت کمینه

به منظور تنها رشد جرگه میکروبی مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای کمترین میزان مواد خوراکی و بیشترین میزان عناصر حیاتی می‌باشد و نیز دارای هیچگونه آمینو اسیدی نمی‌باشد.

محیط کشت انتخابی

به منظور رشد انتخابی تنها یک نوع ویژه از میکروب مورد استفاده قرار می‌گیرد و در این محیط کشت از رشد سایر جانوران جلوگیری می‌شود.

محیط کشت تمایزی

به منظور تمایز و تشخیص میکروب‌ها به هنگام رشد آن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و دارای شاخص‌های شناساگری همچون دوترال رد، ائوزین، متیلن بلو و غیره می‌باشد.

محیط کشت ترابری

به منظور تنها نگهداری از جانور نمونه و به منظور جابه جایی یا ذخیره آن مورد استفاده قرار می‌گیرد و در آن از هرگونه رشد جانور نمونه و دیگر جانوران جلوگیری می‌شود.

محیط کشت غنی شده

به منظور رشد طیف گسترده‌ای از موجودات زنده مورد استفاده قرار می‌گیرد، آگار خون و آگار شکلات از رایج‌ترین نمونه‌های محیط کشت غنی شده می‌باشند.